In tegenstelling tot gisteren werkt de ontbijtservice op volle toeren. Ik ben de enige gast (tot nu toe overal trouwens), echter men is graag bereid een ontbijt voor mij te maken: roerei met verse paprika, ui en tomaat. En dan de hele meuk door elkaar gehusseld. Daarom zal het wel roerei heten. Overigens verjaagt de bazin wel het personeel (dat ook zit te ontbijten) van hun mooie zonnige buitenplek. Behoorlijk bezwaard neem ik hun plek in. Zij zoeken een plaatsje elders.
Om 10.00 uur vertrek ik. Het fietsen gaat niet erg best. De benen voelen als gelijk een doorgelegen schuimmatras. Noodgedwongen maak in Csengele een tussenstop en bestel een tea. De thee wordt hier standaard geserveerd met citroensap en twee klontjes suiker. Op dit moment vind ik alles best. Ik voel me zwak en lusteloos en vraag me af wat er aan de hand is.
De thee werkt geestopwekkend want opeens krijg ik een idee. Ik heb al vier dagen niet gepoept en dat is voor mijn doen niet normaal. Ik wankel naar de wc, doe mijn broek naar beneden en leun met een hand tegen de muur en hang boven de pot. Ik probeer wat aandrang te kweken, echter dat gaat vooralsnog niet al te best. Het moet en het zal er uit. Ik pers uit alle macht en daardoor loopt mijn hoofd vast pimpelpaars aan. Ik voel warempel dat er iets van een beginnetje zit aan te komen. Echter van harte gaat het niet. Ik begin verdorie te doorvoelen van een vrouw doormaakt wanneer ze gaat bevallen (sorry dames). Hoe zeggen de Engelstaligen het: putting a squarebox into een round hole. Dat is het wat ik zit door te maken! Na een kleine 10 minuten persen komt er het een ander naar buiten. Jeemig wat een opluchting! Ik veeg, behalve dat ene, ook het nodig transpiratievocht van mijn voorhoofd.
Ik loop het restaurant terug in en ga nog even zitten: bijkomen. Het is een komen en gaan van gasten. De meesten roken, drinken bier en blijven zo'n tien minuten. Het valt me op dat elke gast na het verlaten van het pand door de achterblijvers geevalueerd wordt. Volgens mijn wordt er flink op los geroddeld. Sommigen worden zelfs nagekeken. Ben benieuwd wat er over mijn gezegd gaat worden.
Het fietsen gaat, na de eerder genoemde bevalling, een stuk beter. Wat me nog bezig houdt is mijn kilometerteller. Die is nl nog steeds stuk. Ik heb de knoopcelletjes al vervangen, heb de magneet aan het voorwiel al verschillende malen verplaatst, echter ik kan het euvel niet verhelpen. Er natuurlijk vanuit gaande dat er iets aan de hand is met het euvel. Anders zoek ik voor niets. Voor hetzelfde geld is er niet aan de hand met het euvel en moet ik ergens anders zoeken.
De afgelopen dagen was het prima weer. Mijn temperatuurmeter geeft regelmatig temperaturen aan van net boven de 30 klein nulletje C. Het ding overdrijft overigens graag maar ik geef hem graag gelijk.Vandaag verloopt de temparatuur grillig. De dag begon met 22 en daarna oplopend tot 30 graden C. In de loop van de middag begon het wat de regenenen en zakte de temperatuur tot waarden beneden de 15 graden. Om 19.00 uur was het weer 25 graden en scheen de zon weer volop.
Ik maak een lange fietsdag. Het is reeds tegen zevenen als ik aankom in Hodmezovasarhely. Er is daar een Kemping met heilzame natuurbaden (een van de vele in Hongarije).
Als de adminstratieve zaken afgerond zijn zoek ik een plaatsje en installeer mijn spullen. Voor het eerst ben ik niet alleen. Er staan een aantal carvans en campers. Een jong stel plaatst hun tent in de buurt van de mijne. Na een half uur krijgen ze vreselijke ruzie, zo heftig dat ze de boel opbreken en met gierende banden van het terrein afrijden.
Het wordt vast een onrustige nacht.
Hoi Gerrit,
BeantwoordenVerwijderenNou heerlijk om al die verhalen weer te lezen. We begonnen ons zo langzamerhand zorgen te maken. Na verschillende SMS-jes, maar geen enkele reactie, werden we zwaar ongerust. Niet nodig blijkt nu. Je verhalen laten alweer zien dat je het een en ander meemaakt. Al vind ik dat poepverhaal nou eigenlijk niets voor jou. Mooi dat alles goed gaat. Vanuit Vidlak volgen we je dagelijks en we hadden al 4 dagen geen verhaal gezien dus dat was wel schrikken. Gelukkig hebben we nu 4 dagen om te lezen en dat maakt veel goed. Geniet van je reis, leer je ezelsbruggetjes uit het hoofd, want dat schakelen dat moet nog beter. Heel veel plezier en heel veel groeten vanuit Opatov van Klaas, Jur, Lilian en mij (Elsa dus)
Leuke verhalen weer. Kom ik mooi in de stemming voor mijn eigen fietstocht. Mochten we elkaar tegenkomen dan is er minimaal 1 persoon flink verdwaald.....
BeantwoordenVerwijderenIk hoop onderweg nog regelmatig te internetten en verder te lezen.
In ieder geval veel succes met je volgende kilometers!!!
Harrie
Hi Gerrit, het is inmiddels 5 mei (yep, we zijn weer bevrijd) en je bent ongetwijfeld een heel stuk verder. ben benieuwd waar je nu inmiddels zit. Mocht je trouwens het veranderen van de Veluwe en dergelijke zat worden dan kun je altijd nog een schrijverscarrière overwegen lijkt me. Hardstikke leuk. Enne...keep on running!
BeantwoordenVerwijderenRonald en de rest van de Osies.