Ik meende wat te horen, ritste mijn tent open, stak mijn hoofd naar buiten en keek recht in de ogen van .........een koe. Dacht ik in een natuurgebied te overnachten, blijkt het een weiland te zijn! De boer hoed er zijn koeien als ware het schapen. Gelukkig laten de koeien en hun baas mijn tent en fiets verder met rust.
Vandaag voert de route door de laagvlakte tussen de rivieren de Donau en de Tszia. De twee belangrijkste rivieren van Hongarije. Het reisdoel voor vandaag is een van de vele Nationale Parken van Hongarije: Karikas Csarda.
Omdat de ontbijtservice het vandaag volledig af laat weten, breek ik mijn tent maar op en ga op pad.
Na 10 kilometer fietsen vind ik een Vakvagany. Ze verkopen zoete meuk en dat laat ik me goed smaken.
In de loop van de ochtend doe ik in Szabadszallas inkopen in de plaatselijke COOP. Vlak naast de supermarkt is een parkje. Het parkje is in het midden voorzien van een bloemenperk met daarom heen twee bankjes. Dat parkje moet welhaast een bedoeling hebben. Misschien heeft de architect van het parkje wel bedacht dat een vermoeide Hollandsche fietser nadat hij (of zij) inkopen heeft gedaan in de nabij gelegen supermarkt dit wil opeten in zijn ontworpen park.
Wellicht woont hij in de buurt en staat hij dagelijks op de uitkijk om te kijken of zijn plannetje werkt. Omdat ik de laatste wil zijn die deze architect wil teleurstellen neem ik plaats in het park en verorber mijn pas gekochte waar.
Het landschap is onverminderd weids te noemen zo af en toe afgewisseld met een aantal grote natuurparken. Naarmate de kilometers vorderen wordt de akkerbouw ingeruild door kleine wijngaarden. De grond is hier zandig en kalkrijk. Dit gecombineerd met het zonnige en warme klimaat vormen het prima omstandigheden voor de teelt van druiven.
Om 15.30 uur kom ik aan bij de ingang van Nationaal Park: Karikas Csarda. Het park, ter grootte van 55 ha., is bekend vanwege de dagelijkse paardenshows. Helaas is de eerste paardenshow van dit jaar gepland op 1 mei. Ik ben dus net iets te vroeg, of zij te laat. Bij de ingang van het NP is een heuse Kemping en dito douche.
Na het opzetten van de tent ga ik nog een uurtje hardlopen(*). Net op tijd bedenk ik me dat ik het Nationale Park ook al hardlopend kan bekijken. Ik loop het prachtige park in. Zo te zien wordt er een stringend verschralingsbeleid toegepast. Er is nl. tal van bijzonder flora te zien en er staan ook volop solitaire jeneverbessen. Ik loop op een enigszins rul en breed zandpad. Ik zie een aantal reeën wegspringen. Op deze manier krijg ik al hardlopend een behoorlijk stuk van het park te zien.
Teruggekomen wil ik me, na een verfrissende douche, tegoed doen aan al het lekkers in het restaurant. Helaas blijkt dit gesloten. Gelukkig tref ik de tuinman die net naar huis wil gaan. Hij verkoopt me een flesje fanta en cola. Dat ik mijn avondeten. Daar ga ik het mee doen.
(*) ik ben in training voor de halve marathon van Zwolle, op 12 juni 2010. Voor mezelf houd ik een logboek bij.
HL-logboek
60 minuten, DL 1, rulle zandpaden, laatste 10 minuten zwaar, 30 graden
Na het opzetten van de tent ga ik nog een uurtje hardlopen(*). Net op tijd bedenk ik me dat ik het Nationale Park ook al hardlopend kan bekijken. Ik loop het prachtige park in. Zo te zien wordt er een stringend verschralingsbeleid toegepast. Er is nl. tal van bijzonder flora te zien en er staan ook volop solitaire jeneverbessen. Ik loop op een enigszins rul en breed zandpad. Ik zie een aantal reeën wegspringen. Op deze manier krijg ik al hardlopend een behoorlijk stuk van het park te zien.
Teruggekomen wil ik me, na een verfrissende douche, tegoed doen aan al het lekkers in het restaurant. Helaas blijkt dit gesloten. Gelukkig tref ik de tuinman die net naar huis wil gaan. Hij verkoopt me een flesje fanta en cola. Dat ik mijn avondeten. Daar ga ik het mee doen.
(*) ik ben in training voor de halve marathon van Zwolle, op 12 juni 2010. Voor mezelf houd ik een logboek bij.
HL-logboek
60 minuten, DL 1, rulle zandpaden, laatste 10 minuten zwaar, 30 graden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten