maandag 17 mei 2010

Zondag 16 mei 2010


Het regent de hele nacht, en bij het opstaan ........ is het droog en zonnig. Jippie!

Ik ga met een lege maag op pad (moet beter voor mezelf gaan zorgen) en wordt op deze zondagochtend meteen getracteerd op een flinke klim (8%). Op 8% aangekomen is er gelukkig een Magazin Mixt. Open en wel. Ik koop er een lekker ontbijtje en eet dit buiten op.

Met meer energie en veel meer wind ga ik op pad. De wind heeft de gedaante aangenomen van een fikse storm. Schuin tegen. Ik fiets me te pletter. Ik krijg vandaag geen kilometer kado, geen meter, geen millimeter. Ik ga met een gangetje van 7, max. 8 kilometer per uur vooruit. Dit is een ware martelgang. Ik begin me nu toch echt af te vragen of dit nog leuk is. Die vervloekte wind.

De afgelopen weken ben ik al menig waterput gepasseerd. In de meeste afgelegen dorpjes in Roemenie is geen waterleiding aanwezig. Daarom heeft elk dorpje tenminste 1 waterput (grotere dorpen hebben er meer) waar schoon drinkwater getapt kan worden. Van heinde en verre wordt met grote 5 liter flessen water gehaald en naar de woningen gebracht. Vaak zie je dat kinderen voor dit klusje worden ingehuurd.

Het is 30 klein nulletje C en de storm begint nu echt huis te houden. Ik fiets al de hele dag lang op een heuvelrug en vang alle wind. Verkeersborden worden heen en weer bewogen, kleine takken breken af. Het wordt, nee het is serieus gevaarlijk aan het worden. Ondanks de storm leg ik nog 50 kilometer af. Toch besluit ik van de route af te wijken. Dat is best is lastige beslissing. Ik wijk niet graag van een voorgenomen plan af. Echter, het verstand moet vandaag maar even winnen. Ik heb namelijk geen water meer. Al sinds vanochtend. Waarom? Omdat het water in het winkeltje niet het juiste merk had. Beginneling, domkop, eikel. Altijd de bidons vol houden. Ook al rijd je weken door een zwembad. De bidons vol houden. Les 1, voor beginners.

Ok, ik ben een eikel. Maar ook eikels moeten een plan hebben. Want dorpjes zijn de komende 30 kilometer niet te verwachten en daarbij: het is zondag. Niet elke winkel is open. De hevigheid van de storm en het watertekort nopen me een afslag te nemen. Het is een gok. Want deze omweg garandeert op zichzelf niets. Alleen dat ik na 6 kilometer een dorpje zal treffen.

Ik beslis en sla linksaf. Het gaat 6 kilometer voor de wind. Hard. Snoeihard. Ik val het dal in waar het iets minder tekeer gaat en rijd een dorpje in. Geluk, veel geluk, heel veel geluk. Er is een bar open en ik kan bijtanken. Nu voel ik ook hoe ik uitgedroogd ben. En verbrand. Smeren maar.

Het bijtanken geeft me een enorme bak energie en fiets met hernieuwde moed en energie verder. Ik volg een route door het dal en de wind is er net iets minder. Fijn.

Ik fiets op deze stormdag uiteindelijk maar liefst 87 kilometer. Vind na enig zoeken rond 20.30 uur een redelijk beschutte plek voor mijn tent.

Mm... brood, worst, een banaan staan voor vanavond op het menu.

Morgen richting Galati.

2 opmerkingen:

  1. Hoi Gerrit,

    Gelukkig gaat het je nog steeds goed. We lezen je verhalen met veel plezier. Ik ben er echter van overtuigd: Roemenie is geen land voor mij. Tenminste niet op de manier zoals jij door het land gaat. Ik zou me helemaal triest voelen om ergens in de natuur in mijn tentje te moeten slapen. Wat een armoe. Als we jou verhalen lezen merk ik wel dat jij ervan geniet en ik hoop dat het is wat je had verwacht. Dat het er zo warm is had ik niet gedacht. We wensen jou nog heel veel fietsplezier de komende dagen en een hele fijne vakantie. Veel liefs uit Biddinghuizen van Klaas en Elsa

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Gerrit,
    sterk van je, om onder deze omstandigheden de humor zo hoog in het vaandel te houden. Je relativeringen zijn verkwikkend. Sinds een week zie ik ook de foto's die je meestuurt en echt man, ik ben een beetje jaloers op je. Een mix van Alleen op de wereld, Marco Polo en In 80 dagen om de wereld, en dat alles op een stoere fiets en met een klein tentje. Zo'n vrijheid, waar vind je dat nog? De ongemakken van de honden, de kleine criminaliteit, de bedelaars zijn voorstelbaar, maar daar staat toch een enorme rijkdom tegenover. Ben intussen ook wel nieuwsgierig naar je ervaringen met je uitrusting, de zegeningen en de tekortkomingen. Nog een idee voor je volgende reis: Moldaviƫ op de Monark. Blijf vooral logjes sturen, want het is genieten om ze te lezen. Watch the potholes and beware of the dogs.

    groet, Walter

    BeantwoordenVerwijderen