Maandag 10 mei

Het is maandag.

Het dagelijkse leven komt weer op gang. Kids gaan naar school, volwassenen werken, of drinken bier, of werken en drinken bier of bier drinken is hun werk, kies zelf maar.

Ik kan het nu wel zeggen: ik heb mezelf vanaf vandaag helemaal gezond verklaard. Dat impliceert dat ik in de voorgaande weken niet helemaal gezond ben geweest en dat is juist geimpliceerd.

De week voor mijn vertrek kreeg ik iets van griep en dat was niet fijn. Enkele dagen voor vertrek heb ik een kuur gehaald bij de dokter. Echter de eerste anderhalve week was ik bepaald niet fit: eigenlijk gewoon dik ziek. Daarbij heb ik een aantal dagen een soort van bloedneus gehad. Er kwam doorlopend (ook des nachts) een spulletje uit mijn neus dat nog het meest gelijkenis vertoont met appelsientje. Zelfde vloeistof, zelfde smaak.

Ik heb serieus overwogen om een (lucratief) contract af te sluiten met de appelsientjefabriek teneinde een bijdrage te kunnen leveren aan het tijdelijk verhogen van de productie. Het aanleggen van een pijpleiding van mijn neus naar de fabriek is weliswaar een hele heisa en dito investering, echter daar leek mij nog wel uit te komen. Echter de pijpleiding onderhouden, daar zag ik toch wat tegenop. Die fabriek blijft wel staan maar ik beweeg mijn steeds voort. En het steeds verlengen van de pijpleiding geeft toch wel wat veel gedoe. Het moet natuurlijk wel vakantie blijven.

Daarom heb ik het Hongaarse en het Roemeense landschap verfraait met mijn snot en met grote hoeveelheden oranjekleurig sap. Ik laat tenminste sporen na. Inmiddels doet alles het gelukkig weer.

Principieel ben ik er op tegen maar ik heb geen keus: ik moet een stukje met de tren. Het tracee naar Vatra Dornei is te slecht om te fietsen (zelfs voor ATBers is het niet te doen) en daarom dus een uurtje treinen.

Vatra Dornei ligt er liefelijk bij. Er is een plaatselijke markt die er dito uitziet. Ik vraag beleefd aan een verkoopster of ik wat fotos mag maken (doe ik altijd, dat vragen) en het mag. Het wekt hilariteit bij de overige verkopers. Iets van: waarom moet hij jou kiezen, hij heeft zeker een oogje op je. Dat soort uitspraken. Wanneer ik bij deze vrouw ook nog een trosje druiven koop zijn de rapen gaar (spreekwoordelijk dan, want rapen verkopen ze wel, maar die zijn nog niet gaar). Er wordt heel wat gegrapt en afgelachen. Uiteindelijk laat ik de markt achter, en fietstassen uitpuillend van het fruit. Ik kan het avondeten overslaan.

Vanaf Vatra Dornei fiets ik in het schitterende dal van de Bistrata rivier. Hoge beboste heuvels waar nog beren en wolven schijnen te wonen, rechts en dan weer links een wild stromende rivier, veel klimmen (dus ook veel dalen), grote (en veel) kuilen in de weg. U heeft een beeld. Het is er allemaal vandaag. Vandaag roep ik uit tot de schoonste van alle dagen.

Vandaag kom ik tot Zugreni (zeg maar het Leeuwarden van ons landje, qua ligging dan). Noordelijker ga ik niet. Vanaf hier ga ik in een diagonale lijn richting Constanta (Zwarte Zee).

Ik vind een camping in Zugreni, zet mijn tent langs de rivier en dat is het dan voor vandaag.

No matter where you go, there you are

(Luka Bloom)

Pe curind (tot morgen)