Dinsdag 18 mei 2010

Het is voorwaar nog een hele klus om Tulcea, mijn einddoel voor vandaag, te bereiken. Flinke heuvels met klimmen over een lengte van 700 meter tot 1,5 kilometer met een stijgingpercentage van 7 -10%. Daarbij is het fris en regent het dat het miezert. Ik ben aan een dagje fietsrust toe. Mijn hele lichaam vraag er om.

























Overigens is het machtig mooi hier. De bloeiende fruitbomen hebben inmiddels plaatsgemaakt voor acaciabomen, bloeiend en wel. De bermen kleuren paars van de vele Salvia's. Groen beboste heuvels, werkers op het land, een overstekende schaapkudde (zie foto en kijk ook even naar de naar links buigende populieren, iets met wind of zo) en uitzicht op de uiterwaarden van de Donau. Genieten!


















Tulcea is behalve een behoorlijke havenstad ook het vertrekpunt voor het bekijken van de Donau Delta. Een van mijn reisdoelen van deze reis. De DD is de plaats waar de rivier de Donau en de Zwarte Zee elkaar een hand geven. Die hand is de DD.

Wat feiten op een rij: het gebied is 5800 vierkante kilometer groot. Het bestaat uit zanderige eilandjes, drijvende rivierbedden, dijken, bossen en moeras. Er leven ruim 300 soorten (trek)vogels, waaronder de witte pelikaan. En dat gebied wil ik dus gaan bezoeken.


Maar voordat het zover is ben ik voorlopig nog bezig om de 35 kilometer naar Tulcea af te leggen.























Zomaar ergens stap ik even af. De benen moeten even in een andere stand. Ik sta iets op een verhoging en van hier kijk ik van bovenaf een tuin in. Een jongen en een meisje spelen paardje. De jongen is de koetsier en het meisje had verder geen keus.

Paardje rijden was iets dat ik vroeger zelf ook deed. Ik was dan de ruiter en het paard tegelijk. Een afgebroken tak was mijn zweep en daar sloeg ik mezelf de striemen mee op de benen. Extra hard sloeg ik mezelf als ik eens sprong moest maken........Het is voorwaar een moment van (jeugd)sentiment.

Ik maak een foto en ik word opgemerkt. De jongen, het meisje en (waar ze vandaan komen, ra ra) nog twee kinderen komen mij bewonderen. Ik vraag of ik een foto van hen mag maken en dat willen ze maar al te graag. Na het maken van de foto laat ik hen het eindresultaat zien. Dat snappen ze niet helemaal...... Ik geef ze wat snoep en vertrek.



Tijdens een volgende tussenstop overweeg ik of ik mijn flesje jus zal opdrinken. Ik vraag me namelijk af of dit in reisgewicht zal schelen. Als ik het in de fietstas laat zitten weet ik wat ik heb. Als ik het er uit haal en opdrink hoef ik in elk geval het gewicht van het flesje niet mee mee te zeulen. Dat is winst. De inhoud ben ik ook kwijt, echter die zit in mijn lichaam. De eerste kilometers zal het gewicht van de jus nog ongeveer hetzelde zijn als toen het in het flesje zat. Dus dat levert geen winst op. Uiteindelijk na lang wikken en wegen besluit ik het toch maar op te drinken. Gewoon omdat ik er zin in heb.

Tegen het middaguur kom ik in Tulcea aan. Ik vind een prettig hotel vlak naast de ingang van het Visitorcenter van de DD. Hier win ik informatie in over de mogelijkheden om de DD te bezoeken. Dat valt tegen. Er is veel aanbod (lees: boten om het gebied in te gaan), echter de prijzen zijn exhorbitant hoog (lees: 80-90 euro per uur) Halleluja! Dat is niet helemaal de bedoeling.

Uiteindelijk vind ik iemand die me voor 80 euro, vier uren wil rondvaren. Hij zal me morgen de pelikanenkolonie laten zien.

Des middag's heb ik een pittige hardlooptraining afgewerkt en 's avonds heb ik in een restaurant een urenlang gesprek gevoerd met een Roemeen die goed Engels sprak. We spraken over politiek, de Roma-bevolking, het leven, scheiden, zijn werk en meer dingen die het leven interessant maken. Uiteindelijk weet hij me nog een aantal goede tips te geven over het bezoeken van de DD.

Hardlooplogboek:
Tijdstip: 16.30 - 18.00 uur
Tijd: 75 min.
Temp.: 20 graden
Parcours: deels erg heuvelachtig
Gevoel: goed